Μόλις πριν λίγες ημέρες ψηφίστηκε το 3ο μνημόνιο και με τις πληγές ακόμα ανοιχτές από την εφαρμογή των προηγούμενων δύο μνημονίων, η κοινότητα των φαρμακοποιών μετρά ακόμα και αξιολογεί τα νέα τραύματα.
Από τον ΠΦΣ μας κοινοποιήθηκαν οι αλλαγές που προκύπτουν με την εφαρμογή του νέου και χειρότερου μνημονίου, όχι όμως όλες καθώς μία από τις αλλαγές αυτές μάλλον δεν παρατηρήθηκε εξ΄αρχής, ίσως από αβλεψία, ίσως από υπερβολική σιγουριά. Αναφέρομαι στην κατάργηση του άρθρου 6 του νόμου 328/1976 για την οποία και ενημερωθήκαμε προχθές μόλις.
Το τί αφορά το επίμαχο άρθρο που καταργήθηκε με τον νέο μνημόνιο μπορείτε να το διαβάσετε αναλυτικά στον παραπάνω σύνδεσμο, αλλά θα το δείτε εν μέρει και παρακάτω.
Το τί αφορά το επίμαχο άρθρο που καταργήθηκε με τον νέο μνημόνιο μπορείτε να το διαβάσετε αναλυτικά στον παραπάνω σύνδεσμο, αλλά θα το δείτε εν μέρει και παρακάτω.
Όταν έμαθα για το νέο αυτό χτύπημα στον κλάδο μας και προτού δημοσιευθεί η ανάλυση του κ. Αρβανίτη (βλέπε παραπάνω), θέλησα να αναζητήσω στο διαδίκτυο τη διάταξη που καταργείται. Ήρθα όμως αντιμέτωπος με μία ιδιαιτέρως δυσάρεστη έκπληξη.
Αναζητώντας τη διάταξη εμφανίστηκε στη μηχανή αναζήτησης ένα κείμενο του Συνδέσμου Βιομηχανιών Ελλάδας (Σ.Ε.Β.) όπου υπήρχε ρητή αναφορά στη συγκεκριμένη διάταξη.
Κι εδώ είναι το σημείο όπου ανακάλυψα πως σε μία μελέτη - έκθεση του Σ.Ε.Β. που εκδόθηκε το Νοέμβριο του 2010 (καυτή μνημονιακή εποχή) υπήρχε σαφής αναφορά στο επίμαχο άρθρο που καταργήθηκε τελικά με το 3ο μνημόνιο το 2015.
Πιο συγκεκριμένα ο Σ.Ε.Β. στη μελέτη του παρουσίαζε ως πρόβλημα τη συγκεκριμένη διάταξη και ζητούσε την κατάργησή της μαζί με την κατάργηση του ιδιοκτησιακού!!!
Αυτά δηλαδή που τόσα χρόνια ζητούσε από τις μνημονιακές κυβερνήσεις δεν πέρασαν μέχρι που ανέλαβε η αντιμνημονιακή -sic- συγκυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ.
Αυτά που τόσα χρόνια οι δήθεν «κυβερνητικοί συνδικαλιστές» των φαρμακοποιών, οι δήθεν «προσκυνημένοι» με τον αγώνα τους δεν επέτρεψαν να γίνουν πραγματικότητα, δηλαδή τα τελειωτικά χτυπήματα στον κλάδο, αυτά που θα τον κατέστρεφαν εντελώς ήρθε τώρα μια αντιμνημονιακή -sic²- συγκυβέρνηση και σε μια νύχτα, με ανύπαρκτη διαπραγμάτευση, ανύπαρκτη συζήτηση σε κοινοβουλευτικές επιτροπές, κυριολεκτικά κάτω από τη μύτη του κλάδου, τα πέρασε με ευκολία.
Και παρ΄ όλες τις προσπάθειες να καθυσηχαστεί ο κλάδος, χθες ο υπουργός κ. Σταθάκης μίλησε ξεκάθαρα και στην ουσία προανήγγειλε κατάργηση ιδιοκτησιακού και έλευση αλυσίδων. Αντίδραση δεν είδαμε από τον ΠΦΣ. Ούτε και θα δούμε.
Τελικά λοιπόν πραγματοποιήθηκαν ακριβώς αυτά που ζητούσε ο Σ.Ε.Β. και για του λόγου του αληθές δείτε παρακάτω την εικόνα-απόσπασμα της μελέτης.
Όμως ο Σ.Ε.Β. δε σταματούσε εκεί. Ζητούσε επί πίνακι και την κεφαλή του ΠΦΣ, την κατάργηση της εκπροσώπησης του κλάδου δια του οικονομικού της στραγγαλισμού. Ζητούσε την κατάργηση της εισφοράς των φαρμακοποιών (0,4%) στην τιμή των φαρμκάκων χαρακτηρίζοντάς την ψευδώς ως φόρο υπέρ τρίτων και ως μη ανταποδοτική επιβάρυνση.
Και λέω ψευδώς διότι μπορώ να δεχθώ πως ένας υπουργός μπορεί να μη γνωρίζει εξ αρχής ότι η εισφορά αυτή δεν επιβαρύνει την τιμή του φαρμάκου και κατ΄επέκταση ΔΕΝ επιβαρύνει τον ασθενή καθώς πρόκειται για μια επιβάρυνση που την πληρώνει το φαρμακείο και δεν τη μετακυλείει -δια νόμου. Δε μπορώ όμως να δεχθώ πως μέλη του Σ.Ε.Β. όπως οι φαρμακοβιομήχανοι, που εμπλέκονται στην αλυσίδα είσπραξης αυτής της εισφοράς δε γνωρίζουν την αλήθεια. Αντιθέτως! Δείτε την ακόλουθη εικόνα:
Και συνεχίζει ο Σ.Ε.Β. που μιλά για μείωση του περιθωρίου κέρδους των φαρμακεμπόρων και των φαρμακείων μιλώντας για ακρίβεια και άκουσον άκουσον «στρεβλώσεις τιμών» σε ένα είδος που δια νόμου είναι διατιμημένο από το Υπουργείο Υγείας.
Δε χρειάζεται να είναι κανείς μαθηματικός για να γνωρίζει πως όταν μειώνεται ένα ποσοστό, αυξάνεται ένα άλλο.
Και μάλιστα ζητά και καλύτερο μηχανισμό διαμόρφωσης τιμών των φαρμάκων. Ίσως ο νόμος που ισχύει από τότε για τον τρόπο διατίμησης, μα ακόμα δεν εφαρμόζεται σωστά σύμφωνα με όσα διαβάζουμε στα ειδησεογραφικά μέσα, να είναι ο λόγος που ζητούσαν κάτι τέτοιο. Άλλωστε όπως ξεκάθαρα μπορείτε να δείτε παρακάτω, στον χαλαρότερο χώρο των κτηνιατρικών φαρμάκων, όπου από το 2008 υπάρχει διατίμηση, ζητούν κι εκεί την κατάργησή της. Όλοι γνωρίζουμε πού οδηγούν τις τιμές οι όποιες απελευθερώσεις.
Άρα λοιπόν έχουμε για πρώτη φορά ένα ονοματεπώνυμο.
Άρα για πρώτη φορά γνωρίζουμε επίσημα και εγγράφως ποιός υποσκάπτει το ελληνικό φαρμακείο και ζητά την άλωσή του από επιχειρηματικά συμφέροντα στο όνομα της χωρίς εμπόδια επιχειρηματικότητας.
Μιας επιχειρηματικότητας στην οποία η εξυπηρέτηση της δημόσιας υγείας και η παροχή ασφαλούς και ανεξάρτητης από οικονομικά κριτήρια και στόχους φαρμακευτικής φροντίδας δεν έχει πρωτεύοντα και καθοριστικό ρόλο.
Μένει να δούμε αν και πώς θα αντιδράσει ο Πανελλήνιος Φαρμακευτικός Σύλλογος στον οποίο κοινοποιώ το παρόν άρθρο.
Αργύρης Αργυρόπουλος
Μέλος ΔΣ Φαρμακευτικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης
Αντιπρόσωπος Φ.Σ.Θ. στον Π.Φ.Σ.
