Πριν ένα χρόνο, 3.000 εργαζόμενοι στην ελληνική φαρμακοβιομηχανία, γέμισαν το Badminton για να ακούσουν και να χειροκροτήσουν τον τότε Πρόεδρο της ΠΕΦ, Δημήτρη. Δέμο και τους Αντιπροέδρους, ακόμα και τον τότε Υπουργό, Άδωνι Γεωργιάδη που είχε κερδίσει τις εντυπώσεις, αφού ήξερε να συμπεριφερθεί στο «πάλκο» και να παρασύρει τον κόσμο, υποδεχόμενος τις σπόντες με μαεστρία και επιστρέφοντας ατάκες και χαμόγελα. Εκείνη η «πρεμιέρα» στη σκηνή του θεάτρου Badminton ήρθε ως επιστέγασμα μιας πορείας που ξεκίνησε πριν πέντε περίπου χρόνια, όταν
η ΠΕΦ βγήκε για πρώτη φορά από τις «κουίντες» της εσωστρέφειας και άρχισε να αποκτά εικόνα και κλαδικό λόγο. Ήταν ορατή η ανάγκη στα τότε μέλη του ΔΣ και στον τότε πρόεδρο Θόδωρο Κωλέτη που πήραν αποφάσεις και φυσικά ευνόησαν οι συνθήκες της κρίσης. Έπρεπε φυσικά, να αρθούν προκαταλήψεις, να αλλάξουν νοοτροπίες και συμπεριφορές, να συμφωνηθεί κοινός λόγος και να κατανοηθεί από όλους η «ισχύς εν τη ενώσει». Αυτή ακριβώς η ισχύς ήταν το βασικό μήνυμα σε εκείνη την πρώτη εκδήλωση και όχι τόσο η - λίγο αμήχανη - διαφημιστική καμπάνια που ανακοινώθηκε και ακολούθησε, για την αξία της ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας.Ήταν όμως σε κάθε περίπτωση ένα μεγάλο, σημαντικό και πρωτοφανές γεγονός που πλέον μπορούμε να πάρουμε την πρωτοβουλία ως healthview και να το χαρακτηρίσουμε Badminton 1, αφού ένα χρόνο μετά, με συνέπεια, αλλά κυρίως πρόσθετη ουσία ακολούθησε το Badminton 2. Από την πανηγυρική διάσταση του Badminton 1, που επιβεβαίωσε τη δύναμη του κλάδου σε όσους από τους εκπροσώπους πολιτείας και φορέων βρέθηκαν εκεί, και δημιούργησε μεταξύ των εργαζομένων πίστη, δέσμευση και ενθουσιασμό, στο Badminton 2 επιβεβαιώθηκαν όλα! Το να γίνεται το ίδιο πράγμα δεύτερη φορά δεν είναι δεδομένο και αυτό από μόνο του είναι άξιο αναγνώρισης.
Υπήρχαν όμως και επιπλέον στοιχεία. Οι ομιλητές από την πλευρά της ΠΕΦ, με προεξάρχοντα τον νυν Πρόεδρο, Θεόδωρο Τρύφωνα, είχαν περίσσεια αυτοπεποίθησης σε σχέση με το 2013. Φαινόταν στη γλώσσα του σώματος, στην εκφορά και το περιεχόμενο του λόγου. Οι σπόντες του 2013 εξελίχθηκαν σε καρφιά, μέχρι …ταβανόπροκες, που συνοδεύτηκαν και από σκληρές προειδοποιήσεις. Οι υπόλοιποι ομιλητές δεν διανοήθηκαν καν, να μην πάνε με τα «νερά» ενός και πάλι γεμάτου θεάτρου με 3000 εργαζόμενους… και ψηφοφόρους, (όπως σχολίαζαν κάποιοι), υπερθεματίζοντας για την ανάγκη στήριξης της ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας. Μόνο ο Υπουργός Μάκης Βορίδης ο οποίος μπήκε έντονα στο στόχαστρο – και αν και «εκτός έδρας», όπως ο ίδιος είπε -, προσπάθησε να τραβήξει κάποιες γραμμές με το γνωστό δομημένο λόγο του, προσεκτικός και διατηρώντας την ψυχραιμία του. Τηρουμένων των αναλογιών τελικώς τα πήγε αρκετά καλά, αν και αποδοκιμάστηκε συμβολικά με την αποχώρηση πολλών παρευρισκομένων όταν ανέβηκε στο βήμα, κάτι που δεν είχε συμβεί πέρυσι που είχαμε περιοριστεί στο πανηγυρικό κλίμα. Είχε φυσικά προηγηθεί ηδυναμική και επιθετική ομιλία του Δημήτρη Γιαννακόπουλου που κέρδισε τα περισσότερα και εντονότερα χειροκροτήματα (όπως πέρυσι ο Θανάσης Γιαννακόπουλος, που είχε μιλήσει από καρδιάς). Επιπλέον πρέπει να σημειωθεί, ότι τα μηνύματα της νέας καμπάνιας είναι πλέον αρκετά σαφή και ισχυρά και η αισθητική τους πολύ καλύτερη.
Σήμερα με ξεκάθαρους πια μπροστάρηδες τις τέσσερις μεγάλες εταιρίες (VIANEX, ELPEN, DEMO και PHARMATHEN), ουσιαστικούς δορυφόρους 4-5 ακόμα εταιρίες που έχουν εργοστάσια και story, και τις υπόλοιπες εταιρίες - που περιορίζονται σε εισαγωγές - και με στρατηγική του τύπου, «κοντά στο βασιλικό ποτίζεται και η γλάστρα», η ελληνική φαρμακοβιομηχανία με την ΠΕΦ, σταθεροποιεί μια σαφή εικόνα. Μια εικόνα που παρά τη σχετική διαφορετικότητα στις ατζέντες των μελών της, είναι πλέον στέρεα, «τρομάζει» με το μέγεθός της, προβάλλει αποφασιστικότητα, απαιτεί και κερδίζει δικαίως την προσοχή.
Η ελληνική φαρμακοβιομηχανία φαίνεται να κερδίζει το στοίχημα. Όχι υποχρεωτικά απέναντι στην πολιτεία, ή στις θεωρητικά «ανταγωνιστικές» πολυεθνικές, αλλά κυρίως απέναντι στον εαυτό της.
Πηγή: healthview
