Ένας ρυθμός
γρήγορος, που οφείλεται (πέραν της σημαντικότητας του νέου
προεδρείου)
στο γεγονός ότι διάφοροι διεκδικητές έχουν απολέσει την ψυχραιμία τους.
Και ξέρετε
πότε κάποιος χάνει την ψυχραιμία του;
Όταν έχει τυφλωθεί από την ανάγκη να
κάτσει στις «μεγάλες» καρέκλες, ενώ ταυτόχρονα δεν έχει το παραμικρό πλάνο για
το πώς θα επιτύχει όλα όσα κατά καιρούς λέει.
Ας τα
πάρουμε όμως με την σειρά.
Τον Ιούνιο
του 2014, έγιναν οι εκλογές μέσω των εκλεκτόρων και η κάλπη έβγαλε
αδιαμφισβήτητο νικητή τον κ.Θεοδοσιάδη και την παράταξή του.
Και λέμε
αδιαμφισβήτητο, διότι ο κ.Θεοδοσιάδης ως πρόεδρος σε μια τόσο κρίσιμη και
δύσκολη περίοδο ήταν λογικό να έχει κάποια φθορά.
Άλλωστε η
φθορά έρχεται στον ηγέτη πακέτο με την ευθύνη, και όχι με τα τσάμπα λόγια του
αέρα και την δήθεν «επανάσταση» των selfie και των like.
Τι συνέβη
λοιπόν λίγες ώρες μετά το αποτέλεσμα των εκλογών;
Μαινόμενοι
συνδικαλιστές (ενίοτε και πρόεδροι συλλόγων) ούτε λίγο, ούτε πολύ , άρχισαν να
βρίζουν χρησιμοποιώντας επαίσχυντους χαρακτηρισμούς εις βάρος συναδέλφων τους
εκλεκτόρων που τόλμησαν να εκφράσουν δια της ψήφου μια αντίθετη άποψη από
αυτούς.
Διότι
κάποιοι θαρρούν πως όχι μόνο έχουν το αλάθητο αλλά και την μια και μοναδική
αλήθεια για την σωτηρία του κλάδου.
Αυτά όσον
αφορά την ενότητα που ευαγγελίζονται.
Φτάνοντας
στο σήμερα, με λύπη παρατηρεί κανείς την επιχειρηματολογία κάποιων που δεν
είναι άλλο από βιασμός της ίδιας της πραγματικότητας. Της ίδιας της λογικής.
Ένας βιασμός
πραγματικότητας που συνεχίζεται καθημερινά, είτε από τους διεκδικητές του
προεδρείου, είτε από τους στρατευμένους ανώνυμους και μη, συνοδοιπόρους τους.
Να μερικά
από τα επιχειρήματα αυτών, και χωρίς πολλά λόγια να δούμε μαζί πόσο σχέση
έχουν με την πραγματικότητα, όχι μόνο την σημερινή, αλλά και των τελευταίων
ετών.
1) «Αλλαγή ηγεσίας, ώστε να μπουν πρόσωπα που δεν έχουν
καμία ευθύνη για την σημερινή κατάσταση».
Ορίστε;
Και μόνο που
κάποιοι διατείνονται ότι η ηγεσία του μεγαλύτερου φαρμακευτικού συλλόγου της
χώρας είναι άμοιρη ευθυνών, δείχνουν είτε την μηδενική τους επαφή με την
κατάσταση, είτε είναι απλά επιτήδειοι.
Γιατί κύριοι
, στην βράση κολλάει το σίδερο. Αναρωτηθείτε μόνοι σας ποιος ήταν τελικά ο
τρόπος αντίδρασης όλα αυτά τα χρόνια, πέραν από τα μεγάλα λόγια και τις
τουφεκιές στον αέρα.
2) «Το προηγούμενο προεδρείο είναι ταγμένο στην ΝΔ και δεν
πρόκειται να κάνει τίποτα για το καλό του κλάδου».
Μια καραμέλα
που πια έχασε την γεύση της.
Πολιτικοποίηση
στα του κλάδου εφαρμόζουν μόνο οι διεκδικητές που βρίσκονται απέναντι στην
προηγούμενη ηγεσία του.
Αυτοί οι
διεκδικητές που δεν διστάζουν να κολλάνε ταμπέλες στους άλλους αλλά και να
λιβανίζουν την πιθανή μελλοντική κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ από το πρωί μέχρι το
βράδυ.
Ταγμένοι
είναι αυτοί, οι οποίοι κάθε φορά που ερωτούνται τι σχέδιο έχουν για τον κλάδο
σου απαντούν «να πέσει η κυβέρνηση, μετά βλέπουμε».
Τους ρωτάς
ξανά, «και τι θα γίνει αν δεν πέσει, έχετε κάποιο σχέδιο άμεσο; »
«Να πέσει η
κυβέρνηση», σου απαντούν και πάλι.
Γιατί φυσικά, πέραν κάποιων ανεφάρμοστων προτάσεων και ουτοπιών, δεν έχουν ΚΑΝΕΝΑ σχέδιο.
Και πως θα
μπορούσαν όταν ακόμα και σήμερα αδυνατούν να δεχτούν την πραγματικότητα;
Συνάδελφε,
ξέρεις πως λέγεται αυτό;
Κάνω κομματική πολιτική τρεφόμενος από τον πόνο και
την αγωνία σου.
Έτσι λέγεται
και μην τους το επιτρέψεις άλλο.
3) «Επίθεση στο συναίσθημα».
Συνδικαλιστικοί
αντίπαλοι του απερχόμενου προεδρείου, αλλά και οι προαναφερθέντες ανώνυμοι
στρατευμένοι καθώς και οι λοιποί υποστηρικτές τους, δεν χάνουν ευκαιρία να
παίζουν «πιάσε-πέτα» με την ψυχολογία των συναδέλφων τους.
Συνοπτικά:
Α)
στρατευμένοι ανώνυμοι που κάνουν προβλέψεις (ουσιαστικά επαναλαμβάνοντας
καταστροφικά σενάρια από τον Γενάρη μέχρι σήμερα, αλλάζοντάς τους κάθε φορά
ημερομηνία περιμένοντας με χαρά πότε θα συμβεί)
Β)
στρατευμένοι ανώνυμοι που με την σειρά τους σχολιάζουν τις παραπάνω προβλέψεις.
Γ) διάφοροι
άλλοι που δεν θα διστάσουν να βρίσουν, να μειώσουν, να απειλήσουν όποιον
είναι αντίθετος με αυτούς.
Όσοι
εμπεριέχονται στην κατηγορία Γ) είναι όλοι εκείνοι που επιθυμούν και τρέφουν
κλίμα διχασμού αφού πολλάκις έχουν υποτιμήσει έμμεσα ακόμα και συναδέλφους τους
που τους στηρίζουν, βρίζουν με τον χειρότερο τρόπο εκλέκτορες που είχαν
αντίθετες απόψεις, ενίοτε δε αρέσκονται και στο παιδικό χιούμορ μιλώντας για
βιαιοπραγίες σε γενικές συνελεύσεις.
Εσχάτως
μάλιστα, τα έβαλαν και με όσους ανεβάζουν κάτι πιο εύθυμο, τάχα ότι είναι
αναίσθητοι που κάνουν χιούμορ.
Γιατί τους
χαλούσε το μόνιμο κλίμα δυσφορίας, θλίψης και απελπισίας που τεχνηέντως
δημιουργούν. Διότι μέσα από αυτό το κλίμα τρέφονται και γιγαντώνονται.
Θα
μπορούσαμε με τις ώρες να γράφουμε ή ακόμα και να επισυνάπτουμε παραδείγματα
για όλα τα παραπάνω.
Δεν
χρειάζεται όμως, αφού είναι ξεκάθαρα μιας και τα βλέπουμε κάθε μέρα.
Συνάδελφε,
Όλα τα
παραπάνω δεν είναι τίποτα άλλο από μια ματιά στο μέλλον του κλάδου υπό την
ηγεσία συγκεκριμένων.
Διχασμός,
ύβρεις, κομματικοποίηση της ίδιας σου της απελπισίας, μηδενικά πλάνα,
τουφεκιές και πυροτεχνήματα για το θεαθήναι.
Θα το
επιτρέψεις;
Η συντακτική ομάδα του Pharma Team
